De minnelijke schikking en de (gerechtelijke) bemiddeling zijn twee manieren op een geschil op te lossen die toelaten een oplossing te vinden zonder zijn toevlucht te moeten zoeken tot de duistere juridische procedures.
De minnelijke schikking en bemiddeling vertonen echter enkele fundamentele verschillen, die wij voorstellen kort te onderzoeken in de hiernavolgende tekst.
In het Gerechtelijk Wetboek wordt voorzien dat de partijen die in geschil liggen de mogelijkheid hebben om dit geschil voorafgaandelijk ter minnelijke schikking voor te leggen aan de rechter die bevoegd is om kennis te nemen van het geschil.
Dit voorafgaandelijk verzoek tot minnelijke schikking kan uitgaan van een van de partijen bij het geschil, dan wel met hun beider toestemming.
Het Gerechtelijk Wetboek onderscheidt twee types van bemiddeling : de vrijwillige bemiddeling en de gerechtelijke bemiddeling.
Om een arbeidsconflict te beheersen moet men de communicatie bevorderen, de onderwerpen van meningsverschil en de onvervulde wensen die aan het licht komen identificeren. Dit gebeurt dikwijls met de hulp van een Bemiddelaar of een Verzoeningsrechter die een onbevooroordeelde kijk op de zaak hebben.
Slaagpercentage: 80%
De bemiddeling is een bijzonder efficiënt instrument van minnelijke geschillenbeslechting in het bijzonder omwille van volgende redenen :
